ਰੋਹੀਆਂ ‘ਚ ਰੁਲਦਿਆਂ ਨੂੰ..

ਰੋਹੀਆਂ ‘ਚ ਰੁਲਦਿਆਂ ਨੂੰ

ਭੱਖੜੇ ‘ਤੇ ਤੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ

ਮਿਲਿਆ ਨਾ ਖੜ ਕੇ ਰੋਣਾ

ਅੰਦਰਲੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।

ਪੌਣਾਂ ਨਾ ਰੋਕ ਸਕੀਆਂ

ਮੋਸਮ ਨਾ ਸਾਂਭ ਸਕਿਆ

ਛਾਵਾਂ ‘ਚ ਸੜਦਿਆਂ ਨੂੰ

ਧੁੱਪਾਂ ‘ਚ ਖੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।

ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਜੋ ਤੁਰ ਪਏ

ਵਿੰਹਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ

ਆਵੇਗਾ ਮੁੜ ਬੁਲਾਵਾ

ਕੁਝ ਦੂਰ ਤੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।

ਸਭ ਨੇ ਹੀ ਆਪੋ-ਆਪਣੇ

ਟੁਕੜੇ ਸਮੇਟਣੇ ਸਨ

ਕਿਹੜਾ ਖਲੋ ਕੇ ਸੁਣਦਾ

ਬੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਭੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।

ਸੁੰਨ-ਸਾਨ ਵਿਹੜਿਆਂ ਵਿੱਚ

ਵੀਰਾਨ ਜਿਹੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ

ਜੰਗਲ ਹੀ ਬੈਠਾ ਮਿਲਿਆ

ਜੰਗਲ ਚੋ਼ ਮੁੜਦਿਆਂ ਨੂੰ।